Zomer… en hoe! Wat was het de afgelopen weken warm en wat is het (nog steeds) droog. Een veelgehoorde zin in het nieuws is: “Zo’n laatste warme zomer was voor het laatst in 1976”.
Kijk, daar ga ik dan toch even over nadenken; 1976, toen was ik 3 jaar, ik kan me van die hittegolf niets meer herinneren, want in de eerste drie jaren heb je vrijwel weinig tot geen herinneringen.
Herinneringen zijn bijzonder. Dingen onthoud je beter als je er een sterke emotie bij had. Die emoties zijn vaak gekoppeld aan zintuigelijke associaties. Dat klinkt ingewikkelder dan het is, maar ik kan het gemakkelijk uitleggen door middel van een paar voorbeelden.
Neem ons reukvermogen. Een bepaalde geur kan een herinnering oproepen. Een voorbeeld: In mijn jeugdjaren werd er nog openlijk gerookt in de openbare gebouwen. Zo rookten er een paar leraren op mijn middelbare school pijp. Van een afstand kon ik ruiken welke leraar er op de gang er aan kwam. De geur van de het pijptabak was dus de associatie. Héél soms ruik ik nog ergens dat luchtje, en dan herinnert mij dat direct aan die betreffende leraar (van 30 jaar geleden!).
En wat dacht je van ons gezichtsvermogen? Een foto bekijken een verjaardagsfeestje van toen ik 8 was, roept bij mij meer herinneringen op dan wat op de foto zichtbaar is. Er schieten beelden (associaties) voorbij van een specifiek cadeautje wat ik kreeg, welke spelletjes we deden of wat we toen gingen eten.
Hoe werkt dit dan bij mensen met dementie? Het bewust ophalen van positieve herinneringen van mensen met dementie lukt beter als er een prikkel is van (bij voorkeur) meerdere zintuigen. Zien, horen, voelen, ruiken, proeven. Op mijn werk heb ik laatst in levende lijve mogen ervaren wat een positieve herinnering met iemand met dementie doet. Eén van mijn cliënten, ik noem hem Kees, heeft dementie en is de jongste van de groep, 65 jaar. Kees kan steeds moeilijker communiceren met woorden en veel dingen zijn hem te druk. Weg dus bij de sjoelbak, ik nam hem mee naar een rustige ruimte. Hij en ik, met laptop, YouTube. Op zoek naar muziek die hij leuk vindt. Daar kwamen we gauw achter! Niks Zuiderzeeballade, nee Kees is muzikaal opgegroeid in de jaren 60/70. Samen gingen we dus op zoek naar zijn favoriete muziek. Al gauw luisterden en keken we naar The Stones, Golden Earring, Genesis, Dire Straits, ZZ-top en zelfs AC/DC. Geweldig! En wat gebeurde er? Kees genoot zó dat hij kippenvel kreeg. Dat benoemde hij ook. En tranen stroomden over zijn wangen. Van geluk! En van waardering voor deze persoonlijke aandacht.
Het blijkt maar weer; ophalen van positieve herinneringen is heel belangrijk voor het contact met mensen met dementie. Het doet een beroep op wat zij nog wél weten of kunnen en het vergroot hun zelfvertrouwen.
Ook toe aan Brein inzicht? In mijn trainingen en voorlichtingen ga ik met de deelnemers in op bovenstaande materie; Het positief benaderen van mensen met dementie. Met heldere achtergrondinformatie en meer handige tips.
Neem gerust contact met mij op!
Hartelijke groet, Heidi