Vanmiddag werd ik kort geïnterviewd door een student journalistiek. Zij brengt in beeld hoe mensen met dementie het ervaren om thuis te blijven of binnen te moeten blijven. Voor hen is het erg lastig te begrijpen wat er nu gaande is en waarom bezoek wegblijft. De studente stelde mij een aantal vragen hierover. Nu ik daar toch over aan het nadenken was, deel ik mijn ervaringen (en tips) hierover meteen maar met jou:
Anders.
Mijn werkzaamheden voor het geheugensteunpunt richten zich op de thuiswonende mensen met dementie. Normaliter worden onze locaties goed bezocht. Mensen nemen deel aan de activiteitenochtenden en aan lotgenotencontact groepen. Waar ik mij gewoonlijk dus beweeg tussen al deze mensen, hebben we (ik, als coördinator en de vrijwilligers) nu al een maand de deuren moeten sluiten.
Gemis.
Ach wat mis ik deze bezoekers, deelnemers, maar ook de lieve vrijwilligers enorm. En de kunst is om zorg van dichtbij nu om te kunnen zetten in zorg op afstand. En dat lukt! We hebben een heel systeem opgezet waarin post (leuke puzzelopdrachten, mooie gedichten) wordt bezorgd, er regelmatig gebeld wordt en zelfs tijdschriften afgegeven worden. Het voelt goed om op deze manier toch nog iets voor deze mensen te kunnen betekenen. We maken er maar het beste van.
Verschillende ervaringen.
Maar ja, deze mensen hebben dus dementie, wonen thuis, en zijn alleenstaand of getrouwd. Telefonisch hebben we even fijne gesprekken. Soms spreek ik iemand met dementie, soms een mantelzorger. Hoe ervaren zij het, deze corona-binnen-blijf-situatie? Ik merk dat mensen het allemaal heel verschillend ervaren. De meest voorkomende reacties zijn:
- Er is niet zo heel veel veranderd: Het echtpaar leefde altijd al in rust en regelmaat. De huidige corona-maatregelen veranderen daar niet erg veel aan.
- Er wordt veel van beiden gevraagd: Het echtpaar kon het samen goed volhouden doordat er al veel ondersteuning ingezet werd, zoals een aantal keren per week naar de dagbesteding, of naar andere bezigheden buitenshuis. Door de corona-maatregelen is een echtpaar nu 24 uur per dag bij elkaar, en dat vraagt veel. Voor beiden.
- Het gaat zelfs iets beter. Ja echt, een paar echtparen ervaren dit werkelijk zo. Een mantelzorger vertelde dat er kennelijk altijd te veel prikkels waren, waardoor haar partner met dementie viel onrust ervoer. Nu de prikkels verdwenen zijn komt haar man tot rust en heeft meer overzicht.
- Helaas wordt er ook achteruitgang ervaren. Door te weinig prikkels en zingeving, maar ook door gebrek aan het bekende ritme, gaan mensen met dementie sneller achteruit. Mantelzorgers zien het gebeuren en proberen te activeren waar kan.
Alleenstaand.
En de alleenstaande thuiswonende mensen met dementie? De alleenstaande mensen met dementie reageren ook heel verschillend. Verschillende voorbeelden hiervan zijn:
- Het kabbelt voort. Mensen met dementie kregen toch al hulp bij boodschappen, huishouding, maaltijd en verzorging. Voor hen verandert er niet zo heel veel, behalve dat zij nu bezoekjes van familie missen.
- Eenzaamheid ligt op de loer. Dit komt doordat er nog geen hulp aanwezig is, er is geen vangnet. Deze mensen proberen zelf hun dagelijkse dingen te regelen, maar ontmoeten en spreken dus bijna niemand meer.
- Gewoon doorgaan. Ik spreek ook mensen die weinig zorg krijgen, maar zelf gewoon doorgaan. Boodschappen doen, hond uitlaten, beetje bezig blijven. Zij maken zich niet ongerust en voelen zich ook niet eenzaam.
- Verdriet. Soms woont een echtpaar niet meer bij elkaar. In dit geval woont de mantelzorger (met beginnende dementie) alleen thuis en woont haar man in een woon-zorginstelling waar zij nu niet op bezoek kan. Heel verdrietig om elkaar zo te moeten missen.
Bijzonder hoe divers al deze thuiswonende mensen met dementie omgaan met deze situatie. Hoe lang houden zij dit vol? En hoe kunnen wij / u hierbij helpen? Ik geef je graag een aantal tips mee om met deze situatie om te gaan.
Tips:
Bedenk altijd dat iedere mens, ook met dementie behoefte heeft aan:
- Zelfwaardering
- Troost en steun
- Houvast en geborgenheid
- Regie of overgave
- Liefdevolle aandacht en waardigheid
- Iets om handen te hebben
- Er bij te horen
Klinkt ingewikkeld? Dat is het zeker niet! Ik geef een aantal voorbeelden om in te kunnen zetten:
- Zelfwaardering: Geef een compliment
- Troost en steun: Luister aandachtig, heb een goed gesprek:
- Houvast en geborgenheid: Laat merken dat je meedenkt en er bent voor de ander
- Regie of overgave: Laat iemand de regie behouden, moedig aan. Maar verwen ook eens even met een extraatje.
- Liefdevolle aandacht en waardigheid: Wees echt in contact en laat iemand zich waardevol voelen
- Iets om handen te hebben: Zorg voor leuke afleiding, klusjes, puzzels, iets te lezen…
- Er bij te horen: Laat merken dat iemand er bij hoort door te bellen, post te bezorgen, gewoon…er even zijn.
Behoefte aan kant en klare activiteit?
Ik help je graag met een mooi activiteiten abonnement voor de binnen blijvers!
- Een maand lang ontvang je 3 kant en klare activiteiten per week, via de e-mail.
- De activiteiten hebben diverse onderwerpen en zijn allemaal gericht op reminiscentie, dus positieve herinneringen.
- In totaal ontvang je nu 12 activiteiten voor €15,-.
- Voor meer info, zie: https://breininzicht.com/activiteiten-abonnement-dementie/
Tot slot
Wens ik je heel veel succes en sterkte in deze lastige tijd. En weet:
Lichtpuntjes
soms zijn ze groot
soms zijn ze klein
je hoeft ze niet te zoeken
je kunt ze ook zijn!
Vind je het fijn om deze blog te lezen en wil je nu wel meer weten over hoe je om kan gaan met mensen met dementie? Ik geef trainingen, workshops en lezingen met veel brein inzicht. Neem gerust contact met mij op voor mogelijkheden!
Hartelijke groet, Heidi Nusselder